Wiosna na wsi

 

Rozwiązywanie zagadki i wskazywanie odpowiedniego obrazka.

W oborze spokojnie stoi,

kiedy gospodyni ją doi.

Może być czarna, biała, bordowa.

Każdy już wie, że to jest... (krowa).

 

 

Słuchanie opowiadania Ewy Stadtmüller „Wiejskie ustronie”.

    Rodzic czyta opowiadanie, a dziecko uważnie słucha i przygląda się ilustracjom, a następnie próbuje odpowiedzieć na pytania:

• Co zobaczyły dzieci w gospodarstwie syna pana Stasia?
• Co robili Olek i Ada podczas wizyty w gospodarstwie?
• Jakie obowiązki ma do wykonania rolnik?

– Nie uwierzycie, co się nam przytrafiło! – opowiadał przy kolacji dziadzio. – Postanowiliśmy

z babcią zabrać was na parę dni na wieś, więc zacząłem szukać gospodarstwa agroturystycznego położonego w jakiejś ładnej i spokojnej okolicy. Znalazłem. Miejsce dobrze mi znane. Patrzę

na nazwisko gospodarza – coś takiego! Mój kolega z dzieciństwa też nazywał się Maciszek, ale

na imię miał Staś, a nie Janusz. Dzwonię. I cóż się okazuje…? – ten Janusz to rodzony syn Stasia.

Ale było radości! Staś zaprosił nas do siebie razem z wnukami.

– Pojedziemy na wieś? – ucieszyła się Ada.

– Oczywiście – jeśli rodzice się zgodzą – zaznaczyła babcia.

Na szczęście mama z tatą nie mieli nic przeciwko temu. Olkowi zdawało się nawet, że tata

puścił oko do mamy, zupełnie jakby chciał powiedzieć: „Nareszcie będziemy mieli trochę czasu

tylko dla siebie”.

Gospodarstwo agroturystyczne, pod wdzięczną nazwą „Ustronie”, okazało się miejscem

wymarzonym na odpoczynek. Pan Staś nie ukrywał wzruszenia.

– Wasz dziadek przyjeżdżał tu z rodzicami na wakacje – opowiadał Olkowi i Adzie. – Chodziliśmy razem na grzyby i jagody, paśliśmy krowy…

– Ma pan krowy? – zainteresował się natychmiast Olek.

– A mam – uśmiechnął się kolega dziadka. – Ta starsza to Jagoda, a ta młodsza – Malina.

– A kaczuszki? – chciała wiedzieć Ada.

– Kaczuszki też są.

Całe popołudnie dzieci spędziły na zwiedzaniu stajni, obory i kurnika. Adzie najbardziej

podobało się karmienie kur i kaczek, a Olkowi – królików. Oboje z zachwytem przyglądali się,

jak pan Staś czyści konia.

– Co prawda do pracy w polu używam traktora – opowiadał pan Staś – ale kiedy do Janusza

przyjadą goście, to każdy dzieciak marzy, żeby wsiąść na prawdziwego rumaka.

Olkowi natychmiast zaświeciły się oczy.

– A czy ja… też mógłbym się przejechać? – zapytał z nadzieją w głosie.

– Na koniu czy na traktorze? – chciał wiedzieć pan Staś.

– Jak znam mego wnuka, to na jednym i drugim – zaśmiał się dziadzio.

Trzy dni przeleciały jak z bicza strzelił. W tym czasie dzieci zdążyły zaprzyjaźnić się z Burym,

który okazał się nadzwyczaj spokojnym koniem. Z Olkiem i Adą na grzbiecie spacerował po

całym gospodarstwie, a w tym czasie prowadzący go za uzdę pan Stanisław opowiadał, jak mu

się gospodarzy. Okazało się, że ma duże pole, na którym uprawia rzepak.

– Musicie przyjechać w maju – zapraszał. – Zobaczycie, jak pięknie kwitnie.

– Jak ty sobie, Stasiu, z tym wszystkim radzisz? – nie krył uznania dziadzio.

– Wstaję o piątej, oporządzam zwierzęta, a potem po kolei robi się, co trzeba – odparł zadowolony gospodarz.

– Wiesz, dziadziu, chyba będę rolnikiem – zwierzył się Olek, gdy trzeba było pożegnać wiejskie

„Ustronie” i ruszać do miasta.

– Byłbyś gotów na tak ciężką pracę? – zdziwił się dziadzio.

– Jasne – kiwnął głową Olek.

– A na wstawanie o piątej rano?

– Nad tym musiałbym jeszcze popracować… – przyznał się największy śpioch w rodzinie.

 

Zagadki ruchowe – Jakim jestem zwierzęciem?

Potrzebne będą: Obrazki zwierząt z wiejskiego podwórka z pierwszej części zajęć ( pod zagadką o krowie), pojemnik.

    Dziecko losuje z pojemnika jeden obrazek przedstawiający zwierzę z wiejskiego podwórka. Pokazuje za pomocą ruchu, jakim jest zwierzątkiem. Rodzic/siostra/brat próbują odgadnąć zagadkę. Jeśli zadanie jest zbyt trudne, można naśladować głos tego zwierzęcia. Następnie zamiana ról, dziecko zgaduje, a druga osoba pokazuje.

 

Zadanie z książki str.33

    Dzieci nazywają zwierzęta i dzielą ich nazwy na sylaby, a następnie ( jeśli jest możliwość wydrukowania) kolorują dwa wybrane zwierzęta lub na czystej kartce same (lub z pomocą Rodzica) rysują dwa zwierzęta i je kolorują.

 

 

Zabawa ruchowa Dumny kogut

    Dzieci są kogutami. Stoją na dywanie. Na sygnał Rodzica (klaśnięcie), koguty poruszają się dostojnym krokiem (powoli, idąc noga za nogą), z podniesioną głową, w różnych kierunkach. Na drugi sygnał (dwa klaśnięcia) przystają, wspinają się na palce i wołają: Kukuryku!